عمل جراحی لیزیک چیست و برای چه افرادی مناسب می‌باشد؟

لیزیک یکی از دقیق ترین روشهای جراحی عیوب انکساری چشم محسوب می‌شود که پرتوهای دریافتی نور را به درستی روی قرنیه چشم متمرکز می‌کند. هدف از انجام لیزیک رسیدن به دیدی واضح و شفاف می‌باشد.

موارد استفاده از عمل جراحی لیزیک

1. نزدیک بینی: هنگامی که فرد دارای کره چشم بزرگی باشد یا انحنای قرنیه به شکلی باشد که نور جلوی شبکیه متمرکز شود، دید اشیاء دور دست برای وی سخت می‌شود.
2. دوربینی: در مقابل هنگامی که فرد دارای کره چشم متوسطی باشد یا انحنای قرنیه به شکلی باشد که نور پشت شبکیه متمرکز شود، دید اشیاء نزدیک و در مواردی دور دست برای وی سخت می‌شود.
3. آستیگماتیسم: اگر قرنیه دارای شکل نامنظم یا اعوجاج باشد، آستیگماتیسم رخ می‌دهد که دید اشیاء نزدیک و دور دست دچار مشکل می‌شود.

عوارض عمل جراحی لیزیک

مانند هر عمل جراحی دیگری، لیزیک نیز دارای عوارضی می‌باشد که عبارت است از:

• در افراد نزدیک بین استفاده از لیزیک اغلب با حذف بسیار کم بافت قرنیه همراه می‌باشد؛ در نتیجه بیمار به دید واضح و شفاف نخواهد رسید و نیاز به جراحی مجدد می‌باشد.
• در مقابل این احتمال وجود دارد که طی عمل لیزیک بافت بیش از حدی از دست برود. در چنین شرایطی اصلاح قرنیه مشکل تر میشود.
• بعد از عمل لیزیک این احتمال وجود دارد که وضعیت بینایی به شرایط قبل از عمل بازگردد. از علل موثر در این زمینه می‌توان التیام ناقص زخم‌ها، عدم تعادل هورمونی و یا بارداری اشاره کرد.
• در موارد بسیار اندکی ممکن است فرد بینایی خود را از دست بدهد یا اینکه دید واضح یا شفافی نداشته باشد.
• آستیگماتیسم: اگر حذف بافت‌ها به شکل نامنظمی انجام بگیرد فرد دچار مشکل آستیگماتیسم می‌شود. در چنین موارد عمل مجدد، استفاده از عینک یا لنزهای تماسی نیاز می‌شود.
• بعد از جراحی لیزیک، ممکن است فرد برای دیدن اشیاء در شب با مشکل روبه‌رو شود. در چنین مواردی فرد دچار تاری، دوبینی و یا دیدن هاله‌های نور اطراف منابع نورانی می‌شود.
• خشکی چشم: لیزیک سبب کاهش تولید اشک در چشمان می‌شود که به مدت ۶ ماه ممکن است به طول انجامد. خشکی چشم از کیفیت بنایی می‌کاهد. استفاده از قطره چشم می‌تواند بسیار سودمند باشد. در شرایط بسیار وخیم ممکن است فرد مجدد تحت عمل قرار گیرد تا مجاری اشک بررسی کامل شود.
• عوارض ناشی از لایه برداری: عمل لیزیک شامل برداشتن لای‌های از سطح جلویی قرنیه است. این لایه با لولایی به سطح قرنیه متصل بوده که بعد از بلند کردن آن از سطح قرنیه، لیزر برای بازسازی و تغییر انحنای آن انجام می‌شود . در آخر لایه‌ی مزبور مجددا به روی سطح قرنیه برگردانده شده و لنز پانسمان گذاشته می‌شود در این شرایط فرد بیمار متعاقبا دچار عفونت، التهاب و افزایش ترشح اشک شود. اگر کار لایه برداری قرنیه به درستی انجام نشود ممکن است لایه‌ی بیرونی (بافت اپیتلیوم) به خوبی به بخش زیرین خود نچسبیده و به صورت غیرطبیعی رشد کند.

عوامل افزایش دهنده خطر

عوامل مشخصی وجود دارند که خطرات عمل لیزیک را افزایش میدهند که توصیه می‌شوند پزشکان از انجام این عمل جراحی منصرف شوند:

• بیماریهای خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید
• شرایط نقص ایمنی که توسط بیماری‌هایی مانند HIV یا مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی رخ میدهد.
• خشکی چشم مستمر
• بینایی ناپایدار به دلیل مصرف داروی خاص، تغییرات هورمونی، بارداری، شیردهی یا پیری
• قوز قرنیه، التهاب قرنیه، یووئیت، بیماری تب خال در اطراف چشم، آب سیاه، آب مروارید، آسیب به چشم یا سایر اختلالات مربوط به پلک چشم

دلایل عدم تجویز جراحی لیزیک برای بیمار

• دید کلی تقریبا خوبی دارد
• مردمک درشت یا قرنیه نازکی دارد
• مشاغل خاص که ممکن است روی بهبودی فرد اثرگذار باشد
• مشکل چشمی مربوط به سن مانند پیرچشمی
• ورزشهای دارای برخورد که امکان ضربه به صورت وجود دارد.

توصیه میشود قبل از تصمیم گیری درباره عمل جراحی لیزیک با پزشک متخصص چشم مشورت نموده تا کاملا مزایا و معایب آن را در نظر بگیرید.

همچنین برای مطالعه بیشتر در مورد دیگر عمل‌ها مانند پی آر کی و فمتولیزیک صفحات دیگر را مطالعه فرمایید.